اولین لوکوموتیوها در قرن نوزدهم تنها قادر بودند با سرعت ۱۵ مایل در ساعت حرکت کنند؛ پیشرفتی بزرگ نسبت به حملونقل با اسب. اما طی ۲۰۰ سال گذشته، فناوری راهآهن به شکل چشمگیری تغییر کرده و امروز قطارهای پرسرعت توانستهاند رکوردهایی فراتر از ۳۷۰ مایل در ساعت ثبت کنند. این تحول نهتنها حملونقل زمینی را متحول کرده، بلکه رقابت جدی با پروازهای داخلی و حتی بینالمللی ایجاد کرده است.
ژاپن همواره پیشگام در فناوری قطارهای پرسرعت بوده است. قطار مگلو سری L۰ که برای مسیر توکیو–اوزاکا طراحی شده، قرار است در سال ۲۰۳۴ با سرعت ۳۱۱ مایل در ساعت وارد بهرهبرداری شود. این قطار بدون راننده طراحی شده و در آزمایشهای سال ۲۰۱۵ توانست رکورد ۳۷۵ مایل در ساعت را ثبت کند. پیشتر نیز قطار MLX۰۱ ژاپن در سال ۲۰۰۳ به سرعت ۳۶۱ مایل در ساعت رسید و چندین بار رکوردهای جهانی را شکست.
فرانسه با قطارهای TGV یکی از نمادهای راهآهن پرسرعت جهان است. در سال ۲۰۰۷، قطار TGV POS رکوردی تاریخی ثبت کرد. پیشتر نیز TGV آتلانتیک در سال ۱۹۹۰ با سرعت ۳۲۰ مایل در ساعت توانست جایگاه ویژهای در تاریخ حملونقل اروپا به دست آورد. این رکوردها نشاندهنده سرمایهگذاری گسترده فرانسه در فناوری ریلی و رقابت با سایر کشورهاست.
چین با توسعه خطوط پرسرعت توانسته به یکی از رهبران جهانی در این حوزه تبدیل شود. قطار CRH۳ نسخهای از خانواده زیمنس ولارو است که در مسیر پکن–تیانجین حرکت میکند. همچنین قطار CRH۳۸۰A که بهطور کامل در داخل چین طراحی شده، در سال ۲۰۱۰ توانست به سرعت ۳۰۲ مایل در ساعت برسد و زمان سفر بین پکن و شانگهای را از ۱۰ ساعت به تنها ۴ ساعت کاهش دهد. این دستاوردها نشاندهنده عزم چین برای پیشی گرفتن از رقبای اروپایی و آسیایی است.
قطار آزمایشی ۳۰۰X یا کلاس ۹۵۵ در سال ۱۹۹۶ توانست رکورد سرعت جدید ژاپن را با ۲۷۵ مایل در ساعت ثبت کند. این قطار بخشی از پروژههای آزمایشی برای ارتقای شینکانسن بود و همچنان بهعنوان یکی از نمادهای نوآوری ژاپن در صنعت ریلی شناخته میشود.
کره جنوبی نیز با قطار HEMU-۴۳۰X توانست در سال ۲۰۱۳ رکورد ۲۶۲ مایل در ساعت را ثبت کند. این قطار کشور را در جمع چهار قدرت بزرگ راهآهن پرسرعت جهان قرار داد و مسیر توسعه تجاری قطارهای سریعتر را هموار کرد.
هرچند آمریکا بهعنوان قدرت اصلی در راهآهن پرسرعت شناخته نمیشود، اما با پروژه آزمایشی LIMRV توانست برای مدتی رکورد جهانی را در اختیار بگیرد. این قطار با موتور القایی خطی و توربین گازی ۳۰۰۰ اسب بخاری طراحی شد و نشان داد که نوآوریهای آمریکایی میتوانند در حوزه ریلی نیز تأثیرگذار باشند.
اسپانیا با قطار Renfe Class ۱۰۳ که توسط زیمنس ساخته شده، توانست در سال ۲۰۰۶ به سرعت ۲۵۱ مایل در ساعت برسد. این قطار بخشی از خانواده ولارو است و در خطوط پرسرعت اسپانیا بهطور گسترده مورد استفاده قرار میگیرد.
از اولین لوکوموتیوهای ۱۵ مایلی تا قطارهای مگلو با سرعت بیش از ۳۷۰ مایل در ساعت، صنعت ریلی جهان مسیر شگفتانگیزی را طی کرده است. ژاپن، فرانسه، چین، کره جنوبی، آمریکا و اسپانیا هرکدام سهمی در ثبت رکوردهای جهانی دارند. آینده حملونقل ریلی به سمت قطارهای هوشمند، بدون راننده و مبتنی بر انرژی پاک حرکت میکند؛ مسیری که میتواند جایگزین بسیاری از پروازهای داخلی شود و حملونقل پایدار جهانی را رقم بزند.
